Nie przypadła mi do gustu ta książka. Do kilku powieści Barbary Rosiek powracam po latach i mogę stwierdzić że czas zdecydowanie zmienił moje nastawienie do tych książek, kiedyś one mnie szokowały, dzisiaj podchodzę do nich bardziej jak do zwierzeń autora na temat swojego losu. Anka jest dziwną dziewczyną, hipokrytką i zdecydowanie nie wie czego chce, można tutaj wiele zwalić na kokainę ale mam wrażenie że jeszcze więcej problemów tej dziewczynie sprawiały mankamenty jej charakteru. Miał tutaj również miejsce dziwny zabieg, jeden z rodzajów tych, których nigdy w żadnej innej powieści nie potrafiłam zrozumieć i tutaj było tak samo, otóż Anka, będąca poniekąd alter ego Barbary Rosiek spotkała się w książce z Barbarą Rosiek, nie rozumiem tego zabiegu, nie rozumiem dlaczego niektórzy autorzy wrzucają samych siebie do swoich powieści. Książka była bardzo krótka ale momentami również niesamowicie irytowała.
IG:ksiazki_wloczykija
"Pamiętnik narkomanki" autorstwa Barbary Rosiek to bezkompromisowy zapis piekielnej rzeczywistości uzależnienia. Książka to autentyczne notatki, świadectwo piętnastu lat życia na krawędzi, zapisane z perspektywy kobiety walczącej z nałogiem. To poruszający i drastyczny obraz rzeczywistości, której niełatwo jest spojrzeć w oczy.
Barbara Rosiek otwiera drzwi do najbardziej intymnych zakamarków życia, ukazując czytelnikowi ciemne strony uzależnienia. Daty pełnią funkcję niemalże kalendarza życia, zapisując kolejne etapy walki z nałogiem. Autentyczność notatek sprawia, że czytelnik zostaje wciągnięty w wir chwilowych euforii, desperackich prób zerwania z nałogiem i chwil zwątpienia.
Prawdziwość i bezpośredniość "Pamiętnika narkomanki" robią ogromne wrażenie. Autorka nie owija w bawełnę, przedstawiając brutalną prawdę o uzależnieniu. Opisuje myśli, emocje i doświadczenia w sposób surowy, niekiedy szokujący, ale jednocześnie niezwykle autentyczny.
Rosiek dotyka także kwestii społecznych i psychologicznych związanych z uzależnieniem. Książka stawia pytania o to, jak taki dramatyczny stan rzeczy może mieć miejsce, jakie czynniki społeczne czy psychologiczne przyczyniają się do spirali uzależnienia.
Język używany w "Pamiętniku narkomanki" jest prosty, ale jednocześnie niezwykle silny. Autorka nie unika trudnych tematów i surowych opisów, dzięki czemu czytelnik może wczuć się w dramatyzm sytuacji. To literackie świadectwo walki o przetrwanie, odbierające złudzenia związane z nałogiem.
To trudna lektura, ale jednocześnie niezwykle ważna. Barbara Rosiek dzieli się historią z ogromnym odwagą, z nadzieją, że może ona przyczynić się do zrozumienia uzależnienia i jego skutków. To lektura, która pozostawia ślad w sercu czytelnika, zmuszając go do refleksji nad tematem, który zbyt często jest tematem tabu.